ممنون که مرا تحمّل می کنی آقای مهربانم!
تو اگر مرا تحمّل نکنی کسی کنار من دوام نمی آورد.
اصلا این تحمّلی که دیگران دارند
سر ریز تحمّل توست که روزی آنها شده
و گرنه ما روی زمین
چیزی به نام مدارا نداریم.
چه قدر خوب که تو
جز بندگی، دغدغه دیگری نداری
و چقدر خوب تر که خدا مدارا را
نیمی از راه بندگی گزاشت!
اگر خدا تحمّل ما را گناه می دانست
باید چه خاکی به سر می ریختیم؟
تو اگر ما را تحمّل نکنی
یا اگر از ما بدت بیاید
زمین و زمان،سنگ بغض و کینه را
بر سر و صورتمان می بارند.
ما زندگی در میان مردم را
مدیون محبّت توییم آقای مهربانی!
بمیرم برای توکه از هر چه در دلمان می گذرد با خبری
و هرچه را میگوییم می شنوی!
من بزرگی تو را
از میان بدی خودم می فهمم.
هرچه قدر بد می شوم و تو تحمّلم می کنی
بیشتر میفهمم که چه مولای کریمی دارم.
مرا باید وادار کنند که به یاد تو باشم
ولی تو را اگر بکشند
مرا فراموش نمیکنی.
تو اگر نباشی
نه من،هیچ چیزی نیست
ولی اگر من نباشم،توهستی
و همه چیز هم سر جای خودش هست.
پس چرا تو مرا فراموش نمی کنی
و من تو را فراموش می کنم!
من از خودم خسته ام.خستهء خسته.
دیگر حئصله خودم را هم ندارم.
از خودم فراری ام.
پس تو کی میخواهی
از دست من خسته شوی؟
بس نیست این همه مدارا؟
مگر می شود این قدر بزرگ بود؟!
بزرگی تو در ذهن من جا نمی شود.
کمی از مدارای خودت بکاه!
من باور نمیکنم کسی روی زمین نفس بکشد
و این قدر ندارا داشته باشد.
کاری نکن که بنای عقیده لرزانم فرو بریزد.
باز هم یادم آمد که تو مرا دوست داری.
من اگر مدارای تو را بتوانم هضم کنم
محبتّت رانمی توانم.
آدم با دشنتش هم مدارا میکند
امّا کار تو در برابر من،تنها مدارا نیست.
تو مرا دوست داری!
و باز هم همان سوال قدیمی؛
آقا!تو چرا مرا دوست داری؟
در این که دوستم داری، تردید ندارم.
اگر دوستم نداشتی، یادم نمی کردی.
من در هوای یاد های توست که دارم نفس می کشم.
تو اگر یادم نمی کردی،در دم می مردم.
تو اکر دوستم نداشتی
دلت برایم تنگ نمی شد.
من تردید ندارم که دلت هم دم برای من تنگ می شود.
هوای دیدن من،همیشه درسر توست.
تو چشم خدا روی زمینی.
بی شک،تو هر لحظه،مرا داری نگاه می کنی.
من حتّی برای لحظه ای
احساس نکرده ام که تو چشم از من برداشته ای.
من زیر سقف نگاه تو دارم زندگی می کنم.
این را با همه وجودم احساس می کنم.
مگر می شود دوستم نداشته باشی
تویی که در دعاهایت فراموشم نمیکنی؟!
کی دست به دعا برداشتی و یاد من نبودی؟
و کی نگاهت را به آسمان دوختی
و برای من چیزی از خدا نخواستی؟
من هرچه را دارم،مدیون دعاهای توام.
تو اگر مرا دوست نداشتی
چرا وقتی گناه کردم
بی آن که از تو بخواهم،ضامنم شدی پیش خدا؟
فرشته ها همه شنیدند که به خدا التماس کردی
مرا بخاطر تو ببخشد
و همه شاهد بودند که خدا مرا به خاطر تو بخشید.
دعاهای تو اگر نبود
تاکنون صدباره و هزار باره
گرفتار عذاب الیم خدا شده بودم.
تو دوستم داری که دوست نداری
مرا در عذاب خدا ببینی.
من تا نفس دارم
زیر بار دین توام آقا!
کی می تونه بگه من برای خدا می میرم؟
تو ,مرا ,خدا ,نمی ,هم ,دوست ,تو اگر ,مرا دوست ,می شود ,تو مرا ,می کنم
درباره این سایت